Eerste en Tweede Pinksterdag gaan we weer met de boot op pad, dit keer naar Enkhuizen. Als we om 11:30 uit de sluis varen staat er een aardig windje en besluit ik om een rif te trekken. Met een Westen wind moeten we opkruisen naar Enkhuizen. De eerste slag is richting de NO-polder en als we net voor de eerste windmolen overstag gaan is de wind tocht minder hard dan aanvankelijk bij vertrek en we halen het rif er weer uit.
De wind ruimt iets in Noordelijke richting maar we halen de ingang van het Krabbersgat net niet en moeten net onder ET-N nog een keer overstag om voor de aanloop naar het Krabbersgat te komen.
De avond ervoor zijn we bij Klaas en Bea aan boord geweest, want die lagen in Lemmer. Ook zij gaan vandaag naar Enkhuizen. Onderweg echter krijgen ze een hoop water binnen omdat er nog een luik open stond en als ze in de Buyshaven liggen moeten ze alles spullen drogen en de boot droog maken. Daar zijn ze nog de hele avond mee bezig geweest.
WIj zijn dus met zijn tweëen een hapje gaan eten in de Mastenbar en daarna lopen we nog een rondje door Enhuizen. Het is prachtig weer dus we genieten enorm. Maar door de harde wind en het harde werken aan boord zijn we allebei ontzettend rozig en om 22:00 uur gaan we te kooi en vallen in coma.
De volgende ochtend varen we om 12 uur uit en er staat een harde wind, 20 kts en dus besluit ik met een rif terug te varen. De wind is Zuid-West dus met een bakstag windje richting Lemmer. Er staan vanaf het midden behoorlijke golven op het IJsselmeer en we surfen regelmatig met een snelheid van boven de 10 knopen. Om 14:10 lopen we de aanloop naar de Magrietsluis weer in.
Het is enorm druk voor de sluis en we moeten nog wel even wachten voordat we de sluis in kunnen. Gelukkig is het ene heel grote sluis en alle bootjes kunnen er in. Dat niet iedereen dat kan begrijpen blijkt wel uit de op en aanmerkingen die we krijgen als we langs de afgemeerde bootjes varen en moeite hebben om bij groen ligt af te varen.
Met alle huurschepen in Lemmer worden de regels aan alle kanten aan de , vaak Duitse, laarzen gelapt. Om de eenvoudige reden dat ze waarschijnlijk helemaal geen regels kennen. Net zoals de meeste scheepjes die alleen op de binnenwateren varen…. Alle gelapte laarzen ten spijt heb ik besloten om zelf het initiatief te houden en daarmee mijn schip schadevrij te houden. Ook al moet ik daarvoor soms luid roepen of wat extra gas geven.