We zitten midden in een Corona crisis, met opgelegde social distancing en gesloten onderdelen in de maatschappij. Naast culturele en uitgaansgelegenheden, behoren daar ook de campings en de jachthavens toe. Toch hebben we steeds geloofd dat we de vakantie konden doorzetten, ook als was het met de eis van zelfvoorzienendheid. Iets dat wij aan boord gelukkig voor elkaar hebben. Per 1 juli zouden de campings en jachhavens weer open kunnen, zo was de voorspelling.
Gelukkig kwam net voor de vakantie de mededeling dat per 15 juni de havens op halve capaciteit open konden. Precies de dag dat wij op vakante gingen.
We hadden dan ook geen verwachtingen over waar we terecht zouden kunnen en lieten het afhangen van het weer en de beschikbaarheid van een van de Waddenhavens.
Initieel zouden we vanaf Lemmer naar Makkum varen en de volgende dag naar een eiland. Maar omdat we rond 15:00 uur bij Kornwerd waren , het net hoogwater Kornwerderzand was besloten we door te varen naar Harlingen. De sluis zat mee en op doodtij konden makkelijk door om vervolgens met 5 minuten wachten door de SAS-brug konden en aansluitende zo de Noorderhaven in. Kortom alles zat mee op de eerste dag.
De volgende dag stond er geen wind en dus moesten we alles motoren naar Vlieland; daar was nog voldoende plek en we vermoedde dat er toch veel schepen op Terschelling waren geland of zouden landen omdat Oerol toch al gepland was, ondanks dat dit event was gecanceld.
Op Vlieland hebben we ook onze elektrische vouwbare mountainbikes goed kunnen uitproberen; wat een genot zijn die dingen. Het eiland is bijna te klein om in de rondte te fietsen 🙂
Als we terug komen in de haven zien we dat onze vlag aan een gebroken vlaggestok hangt. Dat is de tweede keer dat deze er af wordt gevaren. Als ik de fietsen op slot zet, wordt ik aangesproken door een man, die zich verontschuldigd voor het breken van onze vlaggestok en dat dit niet zijn bedoeling was, maar door de bijboot in de davids, de inschatting verkeerd was gemaakt. Omdat we niet aan boord waren had hij netjes een briefje achter gelaten om de kosten te kunnen vergoeden. Aan boord gekomen zat er inderdaad een briefje op de boot geplakt. Zo kan (en hoort het) dus ook. We regelen het e.e.a.. De Friese vlag moet dus maar even in de achterstag geknoopt worden.
Een uurtje later zijn we getuige dat er meer kapot kan dan alleen de vlaggestok. Twee schepen naast ons, een Dehler 36 JV, wordt door een een Duits schip ontdaan van zijn GPS antenne, zijn AIS antenne en zijn vlaggestok. Ook door een rubberboot in de davids. Maar ook hier zien we de schipper laater aan boord van de Dehler om de schade te regelen.
In de afgelopen jaren hebben we heel wat spektakel meegemaakt in de haven van Vlieland. Het blijft lastig aanleggen als er wat wind staat in de krappe insteek van de boxen.
Na een week steken we, via het Schuitengat, over naar Terschelling. Ook daar is er voldoende ruimte en vanwege de maatregelen kan er maar met 2 dik worden afgemeerd. Dat is wel erg relaxt. We krijgen buren met een Winner 11,20, de Blauwe Zwoerd, met Lelystad Haven als ligplaats. Een gepensioeneerd stel waar we het weer mee getroffen hebben. Als ze donderdags weer vertrekken, gaan wij fietsen op Terschelling. We hebben nooit eerder zo Oostelijk gefietst op onze vorige vouwfietsen. Maar nu kunnen we alles bereiken. Als we terug koen van 42km fietsen ligt er een rood stalen schip naast ons, Rebel genaamd.
Een stalen eigenbouw (een one-off dus) van Ivo en Fenneke waarmee ze de gedurende een aantal jaren mee door de Carieb hebben gezworven (zie: https://rebel.waarbenjij.nu/reisverslagen/44721/zeilreis-2006-2011/1 ). Ook hier boffen we weer enorm mee. Intussen zijn ook Tanja en Erik van de Mrs Hemmingway op Terschelling aangekomen. Een avondje borrelen is dus weer reuze gezellig!. Daar drinken we ook voor het eerst Rabarber GinTonic. Die gaan er bij mij gladjes in. De volgende dag hebben we toch allebei een beetje een kater 🙂 en lummelen een beetje de dag door.
Vanaf vrijdags wordt er veel wind voorspeld t/m dinsdags. Ons plan is dus om op woensdag terug te gaan naar Makkum. Zowel de Rebel als Mrs Hemmingway vertrekken ook.
In tegenstelling tot het rustige weer dat was voorspeld, zien we toch op de laatste voorspellingen dat het harder gaat waaien. Tot 22 knopen wind Zuid-Westelijk. We zullen dus met een enkel rif vertrekken. Anderhalf uur voor laagwater(10:45 uur) Terschelling vertrekken we.
Een relaxt tochtje via de Slenk en de West-Meep(stroom tegen) richting Harlingen en volledig bezeild. De Boontjes echter is iet bezeild en varen we op de motor met het gereefde grootzeil nog omhoog. Op de Boontjes lopen op de Mrs Hemmingway achterop, die eerder zijn vertrokken. In de laatse bocht voor Kornwerderzand meld Erik dat zijn motor vermogen is weggevallen. Snel draaien wij de kop in de wind om het grootzeil te strijken en leggen we sleeplijnen klaar. Als we weer langzij komen heeft Erik de motor toch weer aan de praat gekregen en kunnen ze op eigen vermogen verder. Achter ons varen al een tijdje een Elan 43 en een Dehler 41. Opeens zijn we getuige van een toch wel harde aanvaring tussen de twee, hetgeen we eerst niet konden begrijpen. Bij nader inzien waren ze bezig om een sleeplijn van de Dehler over te zetten naar de Elan. Ook de Dehler had motor problemen. Tijdens de manouvre raken ze elkaar hardhandig en de sleeplijn krijgen ze niet over. We blijven stand-by achter ze aanvaren voor het geval….
Iedereen bereikt de Lorentzsluis. De Dehler blijft achter aan het remmingwerk om aan de motor te werken, of te laten werken. De Elan heeft een behoorlijke kras aan stuurboord, maar lijkt van de kunststof stootrand van de Dehler te zijn. Dus een beetje poetswerk zo lijkt het.
We kunnen vrij rap de sluis in en daarna varen wij Makkum in. Mrs Hemmingway vaart door naar Stavoren.
Als we net aan het bier toe zijn krijg ik een app van Klaas, dat ze net hebben afgemeerd in Makkum. Dat is meer dan een leuke verrassing, want we hadden de rendez-vous eigenlijk al afgeschreven. Met zijn vieren gaan we een pizza eten in het restaurant naast de Marina Makkum en praten weer helemaal bij. Klaas en Bea gaan aan hun zeilvakantie beginnen en wij sluiten hem af.
De volgende dag vertrekken we naar Enkhuizen. In de haven lijkt het niet hard te waaien, maar in de verte zie ik de boomtoppen behoorlijk te keer gaan. En ik trek uit voorzorg vast he eerste rif. Als we het IJsselmeer opvaren meten we windstoten tot 30 kopen en er staat een behoorlijke zeegang. Ik trek dus ook het tweede rif, maar we besluiten eerst maar eens op alleen de fok te zeilen. Met snelheden boven de 7 knopen gaat dat voorlopig prima. Voor ons vaart een Bestevaer 53 ook op alleen de grote fok. We kunnen het zeer goed bijhouden en lopen soms zelfs in.
Tussen Hindeloopen en Stavoren zet de Bestevaer 53zijn grootzeil met eenenkel rif bij. Wij zetten ons dubbel gereefde grootzeil, maar kunnen het nu niet goed meer bijhouden. Als we bij Enkhuizen zijn heeft de Bestevaer 53 een kleine tien minuten voorsprong op ons. Later als we nat het heerlijke eten inde vernieuwde Mastenbar een rondje door Enkhuizen lopen, zien de de Bestevaer 53 in de oude voorhaven liggen. Het is zeker een prachtig schip.
Ook de laatste dag waait het nog steeds aardig, met een windwaarschuwing van 6 Bft. De wind is Zuid-Westelijk, en ruimend naar West. We kunnen dus voor de wind naar huis met een enkel rif in het grootzeil. Als we aanmeren aan het remmingwerk in Lemmer krijgen we vlagen van 29 knopen over. We zijn dus weer net op tijd thuis.
