We schrijven zondag 5 april, Nederland zit in een “intelligente lockdown” en de rest van de wereld ook, of zwaarder. De na oorlogse generatie zal hier met verbazing naar kijken en het ervaren. Ik moet regelmatig aan de oorlogsverhalen van mijn opa denken en hoe dat moet zijn geweest tijdens de bezetting. En dit lijkt er in de verste verte nog niet op. We worden slechts geadviseerd zoveel mogelijk thuis te blijven en 1,5 meter afstand te houden.
De meeste jachthavens zijn dicht of weren bezoekers, dus een tocht naar andere havens zit er niet in. Toch gaan we zeilen omdat er zolang we de regels van 1,5m hanteren en niet in grotere groepen dan 3 personen zijn we aan de regels voldoen.
Als je binnen de 1,5m bij me vandaan bent dan is er echt iets serieus aan de hand. Dus, bijna alleen, op het water zijn we geen enkel risico voor anderen. We liggen niet in een haven, we komen er ook niet en de 240m sluis is leeg als we er in varen.
Eenmaal buiten staat er een straffe wind, we meten in vlagen boven de 34 knopen en steady op boven de 30. We hadden al een rif gezet toen we nog aan het remmingwerk lagen, maar ik besluit alleen op het fokje onder de dijk richting de Rotterdamse hoek te blijven zeilen.
Bezijdens de harde wind, is het prachtig weer en goed om weer even op het water te zitten na een lockdown van 5 maanden.
