Zesentwintig jaar na dato is het toplicht (ankerlicht en 3 kleurenlicht) bezweken aan de UV bestraling, mogelijk in combinatie met een te zware kraai. Het 3-kleurenlicht is van het ankerlicht gebroken. En met de komende 4-daagse zeiltrip, waar we ook de nacht zullen doorvaren, is een werkend licht wel noodzakelijk. Het is wel meteen voor mij het moment om over te stappen naar een LED lamp. Het verbruik is slechts 1 Watt, tegen 25Watt van de oude gloeilamp versie.
Maar het betekent ook weer werken op grote hoogte, zo’n 17 boven water niveau.
In samenwerking met Olaf, wordt ik om hoog gehesen om de lamp te vervangen. Maar omdat ik in het bootsmanstoeltje niet hoog genoeg boven de mast kan uitkomen, moet ik een aantal dingen op gevoel doen. De oude lamp kan ik van de top breken, maar de basis van de lamp krijg ik niet los. De boutjes zitten vast gecorrodeerd en geven niet mee en breken dus af als ik enige kracht op zet. Klote, want nu moet ik ze uitboren, op gevoel….. Ook moet ik de draad opnieuw bevestigen, dus maak ik een foto van boven om te zien hoe e.e.a. zit gemonteerd.
Ook de windmeter moet ik nog onder handen nemen, dus dat kan nu gelijk meegenomen worden. En de windex moet worden afgestelt.
Met de oude lamp in delen in mijn emmer (omdat ik bang ben dat er gereedschap of iets ander naar beneden valt) die ik aan het stoeltje heb bevestigd, zit deze nu helemaal vol en kan ik mijn spullen zonder dat ze eruit vallen eigenlijk niet pakken. Naar beneden dus en de emmer legen.
En weer omhoog, nu met een boormachine om de gaten uit te boren. Dat lukt niet, maar nieuwe gaatjes er naast wel.
Uiteindelijk ben ik vijf keer omhoog geweest voordat de nieuwe lamp was gemonteerd.