En dat betekent, eindelijk, schaatsen. Opstappen vanuit de tuin, staand op de schaatsen en kijkend naar je eigen schip. Ingevroren in het dunne ijs van 5-7 cm.
Vroeger, als kind, vond ik dit heel normaal. Het schaatsen, niet het bezitten van een jacht. Maar de laatste keer dat ik geschaatst heb in in februari 2012. Hoewel het in de tussen liggende jaren nog wel eens is voorgekomen dat je op de ijsbaan kon schaatsen of op een ondergelopen stuk land, kan ik mij niet herinneren dat je op diep water kon schaatsen.
Om dus vanaf je eigen steiger op het ijs te stappen vind ik dus heel bijzonder.
Om vervolgens ook nog een tochtje te kunnen schaatsen met mooi weer en weinig wind, samen met Jeannet, maakt he helemaal bijzonder.
Desalniettemin hoop ik dat we binnenkort weer het ruime sop kunnen kiezen.