De meeste zeilers kennen het gevoel wel; zo ergens halverwege de wintermaanden begint er zachtjes aan van binnenuit iets te kriebelen. Iets dat groeit en groeit en zo tegen half januari is het bijna niet meer te houden. Tegen die tijd is alles wat ook maar op een zeilboot lijkt bekeken, gevolgd en begint het dagdromen serieuze afmetingen aan te nemen…
Met wederom een lange winter achter de rug kan ik dus niet wachten om weer onder zeil te gaan. Voordat ik het ruime sop kan kiezen moet er natuurlijk eerst weer van alles “gedaan” worden aan de Yazz. Ze heeft de winter ogenschijnlijk weer zonder problemen doorgebracht. Diepgevroren wederom en eenzaam in haar box….
Wel moeten er een aantal zaken aan het lopende wand vervangen worden; de grootzeilval kwam de laatste zeildag van het vorige seizoen met een knal aan het eind van zijn latijn. Gelukkig bleef de binnenmantel in takt. Ik kon deze val dus redelijk makkelijk aan een nieuwe naaien en vervangen door een mooie witte 10mm val met een geel/paarse merklijn en een kern van Dyneema.
Omdat het voorluik steeds vaker en steeds meer ook, lekte had ik besloten dat er maar eens een nieuwe rubberafdichting in het voorluik geplaatst moet worden. Op 12 maart was het een prachtige dag met temperaturen van tegen de 15 graden, dus een perfecte dag voor het vernieuwen van dit rubber.
Toen ik het oude rubber aan het verwijderen was hield ik opeens een stuk van de rand waarin het rubber was geplaatst in mijn handen????.
Wat blijkt nu het geval; het gat dat af fabriek uit het dek is gezaagd is (veel)groter dan de sierrand die er in is geplaats. De ruimte tussen het dek en de sierrand was netjes opgevuld met kit….en ik zeg was, omdat ik die kit nu in mijn handen had. Op onderstaande foto kan je ook goed zien (even aanklikken om te vergroten) dat de rubberrand er erg slordig in zat gemonteerd. Op grote delen was deze op de kit geplakt i.p.v. op het dek.
In de ruimte die er meer hier dan daar tussen zat, kon ik makkelijk een vinger leggen…. Dus naast dat het rubber “versleten” was, was het m.n. de kitrand die de oorzaak van de lekkage bleek te zijn. Dat verklaarde meteen waarom ik de druppels binnen altijd van onder de binnenschaal zag komen, en niet direct bij de luikafdichting.
Nadat alle oude rubber-, lijm en kitresten verwijderd waren, heb ik de ruimte opgevuld met witte Sikkaflex. Zie hieronder.
Het rubber heb ik bij Marina Großenbrode gekocht (). En de lakmoesproef heeft het goed doorstaan. D.w.z. een paar flinke putsen water over het luik had als resultaat dat de boel van binnen droog bleef, daar waar het voorheen druppels aan de binnenschaal opleverde.
Ook de oude EasyLock valstoppers zijn na 22 jaar aan vervanging toe. Ik heb besloten ze te vervangen door nieuwe EasyLock Mini valstoppers. Die zijn qua afmeting bijna gelijk aan de oude. Omdat ze iets dikker zijn passen de gaten van de nieuwe op de oude en moet er dus geboord worden.
Het boren met een mal blijkt toch niet zo’n goede keuze te zijn. Het eerste blok kost ons veel tijd om dat er goed op te krijgen. Daarna besluiten we gat voor gat te boren en te tappen. Dat werkt veel beter en makkelijker. Zie het resultaat hieronder. Ook de meegeleverde rubbertje zitten er in!
Nu moet er nog gepoetst worden, de motor vaarklaar gemaakt worden, de zeilen ingeregen worden, instrumenten terug plaatsten en de stuurautomaat vervangen en dan kunnen we zeilen!